"El Clan" RECENZJA

Nie przepadam za filmami z polityką w tle. Odpychają mnie produkcje, w których akcja zostaje oparta na prawdziwych wydarzeniach, ważnych dla historii kraju, w którym powstają; i takich, które wymagają umieszczenia na początku plansz tłumaczących widzowi podłoże całej opowieści. "El Clan" jest przedstawicielem takiego kina; na początku, jak i na końcu otrzymujemy zestaw informacji, dzięki którym poznamy kontekst historyczny; zadziwiające jednak jak bardzo film ten owego kontekstu zdaje się nie potrzebować. Fabuła skupia się bowiem na mężczyźnie, głowie rodziny, który poza standardowym, dobrze sytuowanym życiem, od czasu do czasu porywa i torturuje ludzi. Jego motywacja zawiera się w jednym zdaniu, które rzuca w rozmowie, podczas planowania kolejnej akcji -  "Takie skurwysyny doprowadzają nasz kraj do ruiny". I tyle wystarczy. Choć można w całości dopatrywać się drugiego dna, co poczynił w swej recenzji chociażby Adam Kruk, u mnie zapewne głównie z powodu braku jakiejkolwiek wiedzy na temat sytuacji politycznej Argentyny w latach 80. taka droga interpretacyjna nie wystąpiła i przyjąłem "El Clan" w sposób prostszy. 

Zobaczyłem dzięki temu dość standardowy thriller ze zgrabnie poprowadzonym, choć nie wyróżniającym się niczym, wątkiem dramatycznym. Ta mało angażująca opowieść broni się w mym odczuciu w zasadzie jedynie kreacją Guillermo Francelli. Cała obsada co prawda jest bez zarzutu, jednak tylko ten jeden aktor zaskarbił sobie moje zainteresowanie. Jego rola jest dość oszczędna w środkach, oparta głównie na przenikliwych oczach, czym wzbudza pewnego rodzaju niepokój i fascynację zarazem. Przywodzi to skojarzenia ze znakomitym Jakiem Gyllenhaalem w "Wolnym strzelcu". Obaj odegrali niebywale udanie postaci wręcz nieludzkie, wyzute z prawdziwych uczuć, które zostały zastąpione wykalkulowanymi zachowaniami. Obaj wielokrotnie posuwali się do wątpliwych moralnie czynów, co jednak nie zniechęcało ich do dalszego działania. Głównym czynnikiem odróżniającym postać Francelli od Gyllenhaala jest posiadana rodzina. Nie zostaje on sam na sam ze swoim okrucieństwem, towarzyszy mu żona i dzieci, którzy w większym lub mniejszym stopniu wiedzą o działaniach męża/ojca. Najwięcej dzieje się jednak w bardzo kontrastowej relacji z synem (Peter Lanzani). To na niej koncentruje się film i to z perspektywy nastolatka obserwujemy poczynania bosa klanu Puccio. Cały przebieg akcji nie wyróżnia się niestety niczym nadzwyczajnym i mimo niebanalnego finału "El Clan" wypadł w mym odczuciu niezwykle bezbarwnie. Historii ani na moment nie udało się zdobyć mojego zainteresowania i przypuszczam, iż nie minie wiele czasu, a film ten zostanie przeze mnie zwyczajnie zapomniany.

Może to ze względu na brak wyedukowania, być może na brak zainteresowania podobną tematyką, badź też przez zmęczenie względem nazbyt modnego w ostatnich latach kontrastowego zestawiania dramatycznych scen z radosną muzyką, którego w "El Clan" pełno. Trudno mi również powiedzieć komu mógłbym go polecić. Najlepiej pójdźcie i przekonajcie się sami. Film do kin trafi 11 marca.

4/10

Za możliwość obejrzenia filmu przed premierą dziękuję dystrybutorowi, firmie Solopan.