CINEMACIEJ

" Powidoki " to ostatni film Andrzeja Wajdy . Więc to siłą rzeczy pożegnanie - z kinem, widzami, ze światem. Choć mało który twórca zabierając się za swój ostatni projekt ma poczucie, że to faktycznie ostatnie czego się tknie, to my podskórnie, jako odbiorcy, oczekujemy, by zostało to wykonane w wielkim stylu. Jednak kto zna dokonania tego reżysera, ma prawdopodobnie świadomość tendencji spadkowej i może przypuszczać, jakie będą " Powidoki " i że nie można z tym tytułem wiązać wielkich nadziei. Ale przecież temat - Strzemiński! Przecież zdjęcia - Paweł Edelman ! Obsada - Linda , Pieczyński , Bonaszewski , Wichłacz ! Może to jednak dobry film i godne zwieńczenie kariery wielkiego reżysera? Już od pierwszej sceny możemy być pewni dwóch rzeczy - po pierwsze tego, że Edelman wespół z Wajdą spisali się wyśmienicie na poziomie wizualnym. Kadry zachwycają swoją plastycznością, klasyczną dla reżysera malarskością, bogatą kolorystyką, przemyślaną kompozycją i

Zwykle, gdy w filmie trafiamy wraz z bohaterami do prosektorium, gościmy tam ledwie moment, oględnie przyglądamy się ciału, szybko odnajdujemy potrzebne poszlaki, by po chwili ruszyć dalej w toń śledztwa. W " Autopsji Jane Doe " w miejscu tym rozpoczniemy, jak i skończymy opowieść. I choć tu również zajmiemy się wydłubywaniem brudu spod paznokci oraz próbą ustalenia tożsamości zmarłej (Jane Doe i John Doe to amerykańskie określenie nadawane niezidentyfikowanym osobom), nie ma to wiele wspólnego z kryminałem, a wyłącznie z horrorem. Neguję wartość kryminalną filmu André Øvredala (" Łowca trolii ") z jednego prostego powodu - intryga tu zawarta jest niebywale licha, a dojście do rozwiązania tajemnicy zajęło mi dosłownie kilka pierwszych minut, ledwie tylko ciało trafiło pod skalpel, bijąc tym samym rekord ustanowiony przez " Wizytę " Shyamalana (15 minut). Twórcy zdają się w ogóle nie zabiegać o uczynienie z " Autopsji... " wciągającej